Ken jij dat? Je raakt ergens enthousiast van, ziet ineens waar je naartoe wilt, je voelt de energie door je heen denderen en je geniet daar enorm van. Maar…..het is al erg laat, dus je zegt “morgen ga ik beginnen!”

De volgende dag is de energie minder en je enthousiasme is even ver te zoeken. En dat wijntje voel je best een  beetje zitten.
“Eerst maar een kop koffie en dan ga ik wat op papier zetten”. Nou, dat kopje koffie smaakt wel heel goed, laat ik er nog één pakken. Dan kijk ik tegelijk nog even een aflevering van die serie waar ik gisteren zo van genoot. En och, laat ik er nog een doen, het is echt een hele goeie serie met geweldige acteurs. En zo binge je een heel seizoen weg. Heerlijk, en je bent weer enthousiast.

Je bent zelfs zo enthousiast dat je ineens tijd hebt voor een huishoudelijk klusje waar je anders nooit aan begint. En dan is het alweer 13:00. Om 14:00 heb je afgesproken met een goede vriendin. Dus om nu nog te beginnen zet geen zoden meer aan de dijk. Dus je rommelt nog wat, je kijkt 5 keer in de koelkast en om 13:55 (net te laat) fiets je naar de stad.

Tijdens de lunch oreer je met groot genoegen over je grote plannen en ideeën. Je vriendin luistert met bewondering, je weet het zo mooi te vertellen, ze zit in je verhaal. Dan is het alweer 15:30. Nou, een lekker speciaal biertje kan geen kwaad. Iets later gaan jullie nog “even” wat drinken in een ander cafeetje, waar je met nog een paar vrienden en vriendinnen hebt afgesproken. Het is heerlijk gezellig en daarom gaan jullie nog een hapje eten en nog een wijntje na doen.
Na middernacht kom je thuis en eigenlijk heb je een hele gezellige zaterdag gehad. Maarja….je mooie plannen zijn wel wat op de achtergrond komen te staan.

De zondag is een katerige dag en het idee om aan je plannen te beginnen duw je weg. “Morgen heb ik een drukke dag op mijn werk, dus vandaag doe ik het rustig aan.” En zo gaat het weekend weer voorbij.

Wellicht is dit verhaal op de één of andere manier herkenbaar voor je en kon je er ook om lachen. En misschien herken je dan ook de andere kant van de medaille. Bovenstaand voorbeeld is hoe ik het van mezelf feilloos herken van een aantal jaar geleden. Ik weet ook nog dat ik een leegte voelde na een dergelijk weekend, ik ging steeds weer mee in de afleiding van entertainment en sociaal genot. En daar is op zich niks mis mee. Ik bingewatch nog steeds wel eens en mag nog steeds graag wat gaan drinken, heerlijk genieten! Maar wanneer ik de leegte voel is het teveel geweest. Het wordt ongezond en de leegte ontstaat omdat ik geen verantwoordelijkheid neem om dat te doen wat ik wil doen.

Structureel uitstelgedrag

Dit is wanneer uitstelgedrag ongezond is. Het vreet aan je zelfvertrouwen en je zelfbeeld. Zeker wanneer het een gewoonte is geworden. Ook de kleine dingen worden dan steeds groter.
Dit kan ik ook uit eigen ervaring onderbouwen. Je bewust worden van deze gewoonte kan best pijnlijk zijn. Omdat je ziet hoe je jezelf steeds weer onderuit haalt en hoe dit een structurele cyclus geworden is.

Het blok aan je been

Alles wat je uitstelt blijft liggen en elke keer wordt dat meer en meer. En uiteindelijk is het een berg, die alleen maar groter wordt. Het is alleen nog maar een berg. En daar wil je het liefst vanaf, weg ermee, het is een blok aan je been geworden.

De berg is ook jouw potentieel

Denk groot! Het is term die ik iets te veel gehoord heb. Maar één ding weet ik zeker. Als jij goed bent in uitstellen, zit het met groot denken wel goed. Want die berg is misschien een blok aan je been, het is ook een verzameling van ideeën, fantasieën en inspiraties. Ze zijn nog niet getoetst in de realiteit, maar dat maakt het niet minder waardevol. Er zit veel potentieel en kracht in de berg waar je tegenop ziet.

Kleine stappen, committeer en blijf mild!

Ons groot denken verblind ons eerste stapje. Je kunt namelijk niet alles van te voren bedenken en hoe het gaat verlopen al helemaal niet. Onze berg is vaak ook een ideaalplaatje. En als het daar aan moet voldoen, is dat een basis van frustratie en ergernis, plezier hebben in waar je mee bezig bent wordt dan lastig. Wat je er wel mee wint is een reden om weer uit te stellen.

Als jij wilt gaan hardlopen en je hebt dat nooit gedaan is het beter om de eerste weken eens een half uur stevig te wandelen. En daarna kun je een lichte dribbel in bouwen. Maar ja, we willen natuurlijk snel resultaat, dat atletische lichaam wacht op ons, dus onze innerlijk Spartaan haalt de zweep er over en we zetten het op een rennen. En zo haken we na 2 maanden af, dat is niet vol te houden.

In het begin is het de actie waar je voldoening uit kunt halen, ongeacht het resultaat. Een millimeter naar voren is ook vooruitgang.

Tot zover deze blog. Vond je dit de moeite waard, geef een duimpje.

Groetjes,

Bob

Workshop “Morgen ga ik beginnen”

Herken je jezelf in dit verhaal en wil jij ook graag een stapje voorwaarts maken? Dan is mijn workshop ‘morgen ga ik beginnen’ wellicht wat voor jou.
Je leert je bewust worden van jouw uitstelgewoontes en wat er onder zit. Daarnaast nemen we jouw berg onder de loep en ga je onderzoeken wat jouw eerst stap gaat worden. Kijk hier voor het aanbod!